Over deze (toch vrij korte) roman heb ik wel een beetje langer gedaan.
Het is mooi, echt! En uitstekend geschreven, dat zeker.
Er gebeurt niet veel in het verhaal dat het vooral van de (volgens mij dus zeer mooie) stijl en de onderliggende gedachten moet hebben (de dood, God, het mondaine leven waarin veel mensen zichzelf verliezen enz enz). En de vele vergelijkingen zijn iedere keer raak, origineel en goed opgebouwd.
Soms dacht ik: vertel toch verder, ook al is het maar over je gemoedstoestand, je kunt het immers allemaal zo mooi verwoorden!
Maar nee, telkens kwam een vergelijking het proza onderbreken.
En toch las ik voort, want de vergelijking bracht ook keer op keer een licht op het verhaal, op een gevoel, maakte dat ik het allemaal beter begreep.
|
