Bij het begin van het proces Dutroux publiceren de kranten foto's van Dutroux met een zwart bandje over zijn ogen zogezegd om hem onherkenbaar te maken.
Volgens een artikel van "De Standaard" is dit omdat Dutroux aan de voorzitter van het assisenhof gevraagd heeft niet meer gefotografeerd of gefilmd te worden. De voorzitter ging hierop in.

"De Standaard" meldt nog dat volgens de wet eenieder het recht heeft op zijn eigen afbeelding, maar dat recht geldt volgens Pol Deltour, algemeen secretaris van de persbond, niet als het om actualiteitsverslaggeving gaat. We lezen verder in "De Standaard": "Volgens Deltour kan Dutroux ook geen beroep doen op het recht op privacy omdat hij een publieke figuur is geworden. Ook Jan Vansevenant van de Privacycommissie denkt er zo over. ,,Het recht op privacy is niet oneindig. Het eindigt waar andere rechten beginnen en het recht op nieuwsgaring is belangrijker.''

Volgens Deltour is de voorzitter van het assisenhof te snel ingegaan op het verzoek van de advocaat van Dutroux. Hij begrijpt dat de fotografen in Aarlen in een moeilijke sfeer moeten werken en dat ze daarom hebben toegegeven, maar hij hoopt wel dat ze het verbod elke dag ter discussie zullen stellen.

,,Het is een gevaarlijk precedent. Morgen kunnen ook de andere beschuldigden dit eisen. En hun advocaten. Als Dutroux moeilijk blijft doen, dan stel ik voor dat de media een krachtmeting aangaan en collectief zijn foto open en bloot publiceren'', aldus Deltour."

Wie is deze Pol Deltour die hier zo heldhaftig het recht op nieuwsgaring verdedigt? Hij is de man die het bestond de nota van de VRT waarin berichtgeving in verband met het Vlaams Blok aan ernstige beperkingen (zeg maar zelfcensuur) onderworpen werd te verdedigen. Deltour vertoont dus ware heldenmoed bij de verdediging van standpunten die politiek correct zijn: als het erom gaat de objectieve berichtgeving te verdedigen huilt hij mee met de wolven van het regime en heeft hij niet de moed om in te gaan tegen het opleggen van censuur, maar in het geval Dutroux staat hij op de barrikaden in de strijd voor de vrije nieuwsgaring, wel wetend dat niemand hem zal tegenspreken, zeker het regime niet. Waarlijk een ridder van de droevige figuur.

Voor het artikel in "De Standaard": klik hier