Een kwaliteitskrant, zegt men, moet objectieve berichtgeving brengen en deze berichtgeving moet gescheiden blijven van commentaarartikels. Hoe kan je dus een kwaliteitskrant, en bij uitbreiding, een kwaliteitsnieuwsmedium (radionieuws, televisienieuws) onderscheiden van een gewoon nieuwsmedium? Kijk naar de berichtgeving: is ze onbevooroordeeld, wordt commentaar niet vermengd met de berichtgeving, dan brengt men kwaliteit. In het andere geval hebben we ofwel te doen met amateuristisch gepruts, ofwel, erger, met misplaatste missioneringsdrift.

Mark Grammens in Journaal nr. 408 drukt het zo uit: "Wat is een kwaliteitskrant? Volgens mij is dat een krant die ... a) rigoureus nieuws en kommentaar weet te scheiden (voorbeeld in het Nederlandse taalgebied: NRC-Handelsblad); b) in haar hele optreden en aanpak streeft naar kwaliteit. Bij wijze van boutade: een krant dus waar ook de humor de nodige ernst uitstraalt (voorbeeld: de tekeningen van Plantu in Le Monde, of destijds de tekeningen van GAL in De Nieuwe)." Nu zal niet iedereen het eens zijn met de voorbeelden die Grammens opvoert (NRC-Handelsblad en Le Monde). Zullen we maar zeggen dat deze kranten in het streven naar het ideaal, verder gevorderd zijn dan de Vlaamse kranten?

De Vlaamse media vallen inderdaad bij de onbevooroordeelde waarnemer op door hun gebrek aan kwaliteit. Wij hebben geen kwaliteitskranten. Noch "De Standaard", noch "De Morgen" voldoen aan de minimumvereisten om te spreken van een kwaliteitskrant, hoewel ze zich beide op een irritante wijze voorstellen als kwaliteitskranten. Ook de VRT brengt geen kwaliteit. Dit bleek eens te meer vandaag in het nieuws van 13 u op radio 1, waar een zekere Marc Ooms uitleg kwam geven over de koerswijziging van het Khadafi-regime in Lybië. Lybië wil af van het embargo dat de Verenigde Naties hebben opgelegd. Daarom zal het regime afzien van de ontwikkeling van massavernietigingswapens en het zal internationale inspecties toestaan. Volgens de Amerikaanse president Bush is dit een stap in de goede richting en als de aankondiging van Lybië gemeend blijkt te zijn en gevolgd wordt door concrete daden, zal het land ervoor beloond worden, zei hij.
En dan voegt amateur-journalist (of is het: missionaris-van-dienst) Marc Ooms eraan toe: "Amerikaanse oliemaatschappijen staan al te trappelen om hun activiteiten in Lybië te hervatten. Van de Amerikaanse president Bush is bekend dat hij goed vertrouwd is met de oliesector"