Zo luidde de dienstomslag van OTRACO: 'Medische dienst Yuki wordt opgeheven. Volledige overplaatsing naar Leopolstad. Vloot ter bestrijding van de waterhyacinten vervoegen. Medische ploeg samenstellen. En de nodige aankopen doen. Medische bijstand verlenen aan blank en zwart tijdens de campagne'
Zijn vrouw Maria mocht hem vergezellen samen met zijn toen pas zes maanden oude dochtertje Hilde.
Als geboren avonturier en met zijn drang naar kennis, wandelde hij uren door de brousse samen met zijn hond. Hij jaagde veel in zijn vrije tijd en verzamelde voor het museum van Tervuren allerlei materiaal zoals insecten, planten enz.. Alsook observeerde hij de gedragingen van de inlanders en verzorgde ze waar nodig was.
De beschrijving van de personnages aan boord van de Houthulst, zoals de chef die als enig tijdverdrijving zijn flessen Johny Walker acherover kiepte, deed me weer denken aan Capitein Haddock van de kuifjesverhalen. Hoe hij tussenbeide moest komen als de spanning zo hoog oplaaide en van samenwerken geen sprake kon zijn, en hoe grappig het overkomt als ze de chef eens in de maling namen zodat hij voor een aantal dagen de drank liet staan. Het leek alsof ze hun chef van zijn drankprobleem hadden verlost.
Bij het lezen van het boek, leek het mij alsof Cyriel als een echte BIG BROTHER in hoogsteigen persoon, achter de schermen, de bemanning gade sloeg en observeerde. Ik voelde me dan ook een beetje een indringer of gluurder.
Dan waan je je weer even in een westernverhaal waar Cyriel aangevallen werd met pijlen en bogen en de zwarten waren dan weer even indiaan. Ik achtte dit niet mogelijk in Congo.
Cyriel sluit zijn boek af waar een dorpschef hem de vraag stelt om in alle geheim de NDOKI te doden (een reuzenkrodil met ongelooflijke afmetingen). Nu waande ik me effe in de film 'Crocodil Dundee'. De zwarten zeiden: 'Als jij en olifant kunt doden dan kun jij zeker de NDOKI verslaan'. Deze krokodil had 2 kinderen en 1 vrouw opgegeten. Van avontuur gesproken! Cyriel vroeg: 'Waarom noem je die niet gewoon krokodil?' (Neen, zeiden ze: deze is bijzonder, is geen krokodil). Elke dag leken de afmetingen van de krokodil groter te worden. Cyriel kreeg er zin in en wilde die dan wel doden. Hij vroeg zijn harpoenier mee te gaan maar die weigerde.
Cyriel ging alleen verder op jacht; motorhendel sturen, aanleggen, schieten, harpoeneren, alles tegelijk in enkele secondes...
Vervolg: lees maar zelf! Een spannend boek, dat verzeker ik jullie.
|
Reactie:
Op 8/1/2004 reageerde Josiane Moens met:
Inderdaad een mooi en spannend verhaal maar ook nog zeer goed geschreven!
|
|
|
