Boekenfiche

Titel:
EEN PAUZE VOOR PASSIE
Auteur:
JENNY DEJAGER
Uitgeverij:
Aspekt, Soesterberg, Nederland
ISBN:
978-90-5911-985-7

Besprekingen

Klik hier om een reactie te plaatsen.

Thierry Deleu


Het boek begint met een warrige ouverture, waar moeilijk een touw aan vast is te knopen, die zoveel elementen (personages) bevat die tot verwarring leiden of op zijn minst de lezer onderdompelen in een bad van informatie.
Als je verder leest, komt alles echter keurig op zijn pootjes terecht. Na het lezen van het boek concludeer ik graag: Een pauze voor passie is een prozadebuut dat hoop wettigt.



Haar personages zijn heel stereotiep, maar daarom niet minder realistisch: het mailverkeer is niet voor de eerste keer uitgeprobeerd, maar het plaatst je wel in een bekende ruimte.
De roman in briefvorm is al eeuwenoud. Les liaisons dangereuses van Choderlos de Laclos uit 1782 is misschien wel de bekendste brievenroman. In 1991 schreef ex-cabaretier Henk Elsink, onder het pseudoniem Elsinck, de thriller in faxvorm Moord per fax.

Je kunt, zoals Jenny Dejager, ook e-mails gebruiken als kapstok waar je het verhaal aan ophangt.
Dat mailcontact leent zich tot een uitwisseling van gedachten en verwachtingen. Het zijn vraag- en antwoordspelletjes, waarin de hoofdpersonages en de auteur zich blootgeven.

Wat deze roman krachtig en spannend had kunnen maken, is het gegeven dat een echte ontmoeting tussen Leonie en Eva steeds wordt uitgesteld, maar het werd niet echt uitgewerkt. De digitale briefwisseling brengt (nog) te weinig schot in de zaak. Spijtig, want een roman met e-mailverkeer als uitgangspunt, zou kunnen aanleiding geven tot een onverwachte wending of tot vlotte dialoog en omarmende ontboezemingen.



Leonie is zelfingenomen, vindt van zichzelf dat ze mooi is, analyseert de dingen onophoudelijk, is rationeel. Eva is voorzichtig, niet roekeloos, timide. Ook van uiterlijk verschillen ze: Leonie heeft nu kort geknipt ros haar (na de dood van Manu, om er vrolijker uit te zien), Eva heeft blond haar, is mollig, draagt paardenstaart, is onopvallend.
De lezer verneemt ook dat Leonie een verwarde geest is (na wat zij de laatste jaren heeft meegemaakt), zij kan niet (meer) logisch denken, zij voelt zich geen goede moeder, is wereldvreemd, stuurloos, frigide, zij kan geen vaste relatie (ook geen vriendschap) aan.
Beiden, Leonie en Eva, drinken. Eva is een kip zonder kop, is altijd te vinden voor een goedkope flirt, geeft toe dat zij bi is en is stapel verliefd op Ed.



Leonie en Eva komen via e-mail met elkaar in contact. Leonie is een leerkracht zedenleer die het onderwijs vroegtijdig verliet en Eva is een psychotherapeute op zoek naar een luisterend oor. Er ontstaat een spontane e-mailcorrespondentie, soms geselend, soms verademend. Beiden schrijven over hun liefdesleven en beiden vallen op foute mannen. Een verhaal en een verhaallijn die mogelijkheden bieden.

Het oneigenlijk gebruik van sommige leestekens stoort mij. Maar wat mij vooral stoort is de taal van de mailberichten: te literair en te hoogdravend, zodat de spontaniteit wegebt. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat dit voor de auteur een bewuste keuze is geweest.

Het genre lijkt mij dubieus: is het een prozadebuut, of een debuutroman, een psychoanalytische of psychologische roman? Ik houd het bij het laatste genre.
De roman begint met een hypothese: stel dat Emmanuel Tack dood is, wat moet ik, Leonie, met mijn leven aanvangen? Dit is Leonie: depressief, lethargisch, zwijgzaam, introvert. Aaron, haar minnaar, is getrouwd met zijn werk (bankier), samen hebben zij een wankelende relatie van jaren. Ook een dode Manu (van wie Leonie de minnares is geweest) gunt haar geen rust. Dit gegeven vat gevat de roman samen.



Wanneer Aaron iedere keer weer voorrang geeft aan zijn dochter, is de onbekende Eva een verademing. Daarnaast heeft Leonie met haar zoon, Anton, een goede band. Hij is opgegroeid in co-ouderschap.







Neen, dit is geen afwijzend oordeel over de debuutroman van Jenny Dejager. De mailberichten van de twee hoofdpersonages zijn trucs om een verhaal op gang te brengen en op gang te houden. Daar is niets mis mee. Vraag is of uit dit schrijfproces goed proza voortkomt, en indien ja, dan heb je het bewijs geleverd van goed schrijverschap.



Ik heb het boek graag gelezen, helaas was het soms net ietsje te onduidelijk en verwarrend. De vonk is er, maar ze wil niet overspringen. Een pauze voor passie haalt iets te weinig niveau in de breedte.


Hier wordt het verhaal spannend, levensecht, aanvoelbaar, hier wekt Leonie (de schrijfster) mijn aandacht, ik lees haastig verder, met hoge verwachtingen.


Halfweg de roman verrast de auteur de lezer met een zo verhoopte meerwaarde in het verhaal: Leonie bekent Eva dat wat zij haar mailt maar een verhaal is en dat zij eraan twijfelt om ermee door te gaan. Bovendien ontmoet zij Tom, een ex-collega.
Ook Eva heeft niet af. Zij vraagt zich af: hoeveel van Leonies verhaal is nu fictie en wat is er non-fictie? Voor Eva is het een nieuwsgierigheid waaraan zij verslaafd is geraakt en voor Leonie blijkbaar een dwingend spelletje.




Bij de meeste boeken heb je een vervelend stuk waar je doorheen moet. Ook bij deze roman. Het boek leest vrij vlot, de aanloop naar de spanning gaat niet altijd in crescendo, maar het loont de moeite verder te lezen.






Zij publiceerde vier gedichtenbundels in eigen beheer: De smaak van stilte, In vlindervlucht naar de regenboog, Twee voetstappen later, Naast de liefde. Haar vijfde bundel, De aanhalingstekens van liefde en troost, verschijnt in het voorjaar van 2011.
Haar inspiratie put zij uit dagelijkse ervaringen, zoals: kinderen, gezin, (nieuwe) liefde, het ouder worden en afstand nemen. Thema's zijn: pijn, verlies, eenzaamheid, woede en verzet. Mij valt op (en ook nu in haar eerste roman) hoe zij schrijft over de kleine kosmos van huwelijk en gezin.





De schrijver zit nog te strak in het pak. Ze houdt de schrijfpen te hard in bedwang. In de passages waarin zij vergeet dat zij de auteur is, is zij op haar best: suggestief, raak schetsend, ongedwongen, niet geremd.

Een pauze voor passie heeft mij niet teleurgesteld. Een goed debuut dat mij hoopvol stemt.


Jenny Dejager, Een pauze voor passie, te koop op www.uitgeverijaspekt.nl


Reactie plaatsen:

Naam:
E-Mail:

Reactie:

© Copyright 1997-2024 Idee Software - Alle rechten voorbehouden