Enge mensen van Martin Wings is naar vorm en inhoud kort ingeblikt. Zijn handpalmverhalen en korte vertellingen wettigen ons vertrouwen in werk van grotere omvang!
Dit kan ook worden gezegd van zijn verhalen in Enge Mensen.
Toch wil ik eerst het genre dat hij hier beoefent, een naam geven. De dingen benoemen maakt het voor iedereen gemakkelijker.
Wings kiest meestal voor het zkv of het zeer korte verhaal.
Het opzet vereiste per definitie een uiterst literaire concentratie. Het literaire niveau van de inzendingen vertoonde alle schakeringen tussen het schoolopstel, het maakwerk en het kunstwerk. Kort genoeg voor de palm van je hand.
Verhalen zijn de snoepjes in de literatuur. Je moet niet veel tijd maken om ze te lezen, je kunt ze overal lezen, in bad, bij de dokter, op de trein.
Hier moet ik aan denken als ik Enge Mensen van Martin Wings in mijn handen houd. Hij schrijft ultrakorte verhalen over enge mensen. Hij wil met hen niets te maken hebben. De pest is echter dat je niet om enge mensen heen kunt, ze zijn er nu eenmaal.
Hij schrijft vlot, ontvouwt een sober taalgebruik, in enkele van zijn verhalen is progressie duidelijk.
Martin Wings kent het antwoord op vele van deze vragen. Ik stel vast dat hij erin slaagt zijn persoonlijke wereld te vatten in beelden. En hij doet dit soms al eens oppervlakkig, maar normaliter houdt hij zijn personages en de situaties overeind door emoties, twijfels en vragen die universeel zijn.
Zijn verhalen missen echter een lange adem, hij krijgt weinig greep op de grote wereld. Zijn specifieke woordkeuze, zijn ironische humor, de specifieke omgeving maken veel goed. Bedoel ik dat de schrijver zelf een beetje eng is? Doet hij mee, staat hij aan de kant, bekijkt hij de engerds? Bestaat het boek dan alleen uit kommer en kwel? Gelukkig niet! Er wordt ook gelachen, maar niet te lang en vooral niet te hard.
Wings is op zoek naar zin, schrijven is voor hem een therapie. Hij werkt graag met levensverhalen, kort en op een ongebruikelijke manier. Niet door veel te praten over het verleden, maar door het heden op te roepen via een veelheid aan korte verhalen die in handbereik van iedereen zijn. Zijn handpalmverhalen zijn als vingeroefeningen, korte aanzetten voor groter prozawerk, bv. een roman.
|
