Een autobiografische roman die ik net daarom graag heb gelezen en waarin de auteur terugkijkt op zijn adolescentiejaren. Eigenlijk had ik liever gehad dat hij zijn verhaal schreef vanuit het standpuntvan de adolescent die hij toen was - zoals ik het deed in mijn roman 'Zoals de zee een zandkasteel'.
Maar ja, De Kuyper heeft bewust voor een andere aanpak gekozen, schrijft hij zelf, en vertelt zijn verhaal dan ook zeer consequent op die manier.
Verder hindert mij ook een beetje de derde persoon die gebruikt wordt voor dat hoofdpersonage en het feit dat er geen naam bij hoort. Ik denk dat de auteur ervan uitgaat dat 'hij als adolescent' iemand anders is dan 'hij als volwassene', en daar valt natuurlijk iets voor te zeggen... al ervaar ik het anders.
Het verhaal begint als hij, zijn moeder en zijn broer min of meer noodgedwongen naar Antwerpen verhuizen, 'een stad die gemakkelijker haar lichaam dan haar ziel blijkt te schenken'.
Ik heb lang in Antwerpen gewoond en heb net hetzelfde ervaren, alleen kon ik het niet zo mooi verwoorden.
Zijn ontluikende homoseksualiteit daarentegen, waaraan veel aandacht wordt besteed, leek me de normaalste zaak van de wereld, toch op die leeftijd en in die tijd. Dus niet de moeite om er zozeer te blijven bij stilstaan, tenzij je in dat stadium blijft steken natuurlijk.
Voor de rest heb ik echt van dit boek genoten. Alleen nog even deze opmerking: in de jaren vijftig (de periode waarin het verhaal zich afspeelt) was onze vrije middag op donderdag en niet op woensdag zoals de auteur schrijft!
|
