- "Heibel" is een blad zonder blad voor de mond dat nagels slaat met koppen.
- "Heibel" is een onafhankelijk kritisch-satirisch-polemisch tijdschrift.
- "Ophef" wordt geredigeerd door generatiegenoten (lees +70-ers).
Zij die mij deze vraag stellen, moeten natuurlijk (willen) lezen, daarom niet eens een volledig boek, indien zij bereid zijn om met gretigheid te bladeren in kranten, weekbladen en tijdschriften of op internet te surfen naar literaire online magazines, ben ik al tevreden.
Opnieuw zullen velen zeggen: die krasse knar is daar weer! Soit! Ik voel mij niet zo, maar ik ben ook geen jonge hemelbestormer meer!
Het is mooi als je met de nodige huisvlijt en vooral veel liefde aan je boek vijlt, maar het helpt je niet vooruit. Toch niet wat je naambekendheid betreft. En je weet: geen naam, geen faam, geen uitgever, geen subsidie, geen aankoop door de bibliotheken.
Deze wereld is een komedie en een groot circus. Het leven is een spel, soms wreed, soms aangenaam, maar we spelen allemaal naar best vermogen. Ik word dit spelletje moe. Ik kan het niet langer aanzien hoe jonge debutanten en begaafde auteurs niet aan hun trekken komen, omdat ze niet behoren tot het establishment en/of het kleine kransje critici en academici en/of de literaire elite in Vlaanderen en Nederland. Waar zijn onze waarden? Waarom deze normenvervaging? Waarom geen transparant beleid? Waarom gen objectieve criteria? Waarom geen gelijkwaardige behandeling?
Ik voel mij geen loser van het zuiverste water, helemaal niet. Ik voel mij geen eeuwige belofte die maar niet echt doorbreekt in de literatuur. Ik ben al lang voorbij alle dromen en schaamte. Ik heb niets te verliezen. Ik hoef niet te vervallen in loos gebabbel of opgesmukte deftigheid om te behagen.
Als Bredero wordt opgevoerd, is het hek volledig van de dam. Het verleden van Van den Broeck laat een heel andere mens zien: eerst tegen en nu fervent voorstander van subsidie. Ook zijn mening over heiligen en heilige huisjes, over het literair patrimonium, over Gerard Walschap, over Hugo Claus, over Paul Snoek is 180% gekeerd.
Met weemoed herinnert Frans zich de leuke momenten met zijn vriend Walter. Hij was de lolbroek, Robin Hannelore de spotter en Frans de loodaars, drie volkse belhamels.
1. De vrijzinnigen zijn de strafste katholieken en omgekeerd.
2. Veelvuldig knipogen kan tot blindheid leiden. Hier denkt Sanctorum in de eerste plaats aan de Wetstraat.
Nagels met koppen van een eeuwige, maar sympathieke dwarsligger. Ik hou er ook van om tussen alle mazen van alle netten te glippen: Al Quada, de CIA, de Loge, Opus Dei, het Paleis, de Belgische politieke correctheid, de beroepsfederaties, de banken en de vakbonden.
Was het vroeger beter dan nu?
Joris van Hulle (dag, Joris, collega, zowel in onderwijs als op Onderwijs, lees school, Onderwijskabinet en katholieke -cel ten tijde van Vlaams minister Luc Vanden Bossche), hou zee!
Voor de tweede keer krijg ik het vermoeden dat Frans Depeuter de Kerk heeft verlaten. Niet zijn geloof, maar het Instituut. Hij is niet (meer) gebukt onder het gezag van de paus. Hij zou abortus provocatus goedkeuren indien het zou gaan over zijn verkrachte kleindochter van 16. Hij is voor waardig sterven (palliatieve zorgen en euthanasie).
Staf Versweyveld treurt om Jan Wauters, Harry Mulisch, Eric De Volder, Henri Van Daele, Elly Overzier en Marie-Rose Morel.
|
