Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog en wordt verteld vanuit het standpunt van de dertienjarige tot achtienjarige Lisa.
Het meisje woont met haar ouders en haar zusje Fientje in Belgisch Limburg, en als de oorlog uitbreekt op 10 mei 1940, besluit haar vader te vluchten.
Op de fiets doorkruisen ze Vlaanderen.
Je leest over de avonturen die het gezinnetje meemaakt: ze worden wel of niet ontvangen in boerderijen, slapen nu eens op stro in een stal, dan eens in een echt bed. De gruwelen die ze onderweg zien, prenten zich in het geheugen van Lisa.
"Houden wat ge hebt" raadt vader Lisa aan als ze haar fiets wil omruilen, als ze het wil opgeven. En die raad zal ze onthouden en opvolgen, ook als ze vlak na de oorlog een soldaat ontmoet voor wie haar hart sneller gaat kloppen!
Dit is een echt gebeurd verhaal, wel werden de namen veranderd. Bij het lezen voel je dat het allemaal doorleefd is, wat betekent dat Verstrynge haar moeder (die model staat voor Lisa) zeker uren heeft laten vertellen.
Op een zeker ogenblik is het gezinnetje weer thuis. Daar (de omstandigheden ga ik niet vertellen, dat moet je zelf maar lezen), gaan Lisa en Fientje naar hun kamer. En dan lees je dat vader en moeder zitten te praten in de keuken. Even dacht ik dat Lisa dat kon horen, maar nee, even later lees je dat ze zoekt naar haar ouders. Dus hier is even afgeweken van het standpunt.
Het verhaal speelt zich af in Vlaanderen, voor een groot deel (voor en na de vlucht) zelfs in Limburg, en de conversaties gebeuren in sappig Vlaams (dus ook met gij-vormen).
De rest van de tekst is in standaard Nederlands, al is hier en daar een "gewestelijke" zegswijze blijven plakken, bijvoorbeeld "langs" in plaats van "naast" (blz. 128: ... gaapte er langs de stam .. een groot gat).
Ik heb echt genoten van dit boek... en zou het willen aanraden, zeker aan alle Vlamingen.
|
Reactie:
Op 8/2/2003 reageerde Egir Falucia met:
Houden wat ge hebt,
De inhoud van het boek roept voor mij beelden op die ik ook ervaren heb tijdens de vlucht in mei 1940. Van alle kinderen van toen zijn er honderden die op veschillende wijze dit meegemaakt hebben.
Iedereen vluchtte in de richting van Franrijk om via de haven verder te vluchten naar Engeland. Degenen die dat gehaald hebben, hadden geluk. Voor ons was de Franse grens het einde van de vlucht. De grens was gesloten en wij moesten 4 dagen en nachten schuilen in de kelder van een school in Menen.
Met het boek," Houden van wat ge hebt ",kwamen vele herinneringen te voorschijn zoals hierboven beschreven. Ht blijft voor mij een realiteit die bijgebleven is uit mijn jeugd.
Egir Falucia
|
|
|
