Ik kan het blijkbaar niet laten: Franse boeken lezen (en daarna denken dat wat ik schrijf niets waard is)
De auteur beroept zich op het verhaal van Tristan en Isolde. Maar ze lijkt te vergeten dat hun liefde te wijten was aan een liefdesdrankje.
Maar zodra je het ongewone uitgangspunt van Harpman hebt aanvaard, blijf je verder lezen!
De vergelijkingen zijn oorspronkelijk, de zinnen mooi opgebouwd, de woordenschat rijk.
En, in tegenstelling tot wat ik soms ontmoette in vroegere Franse teksten (onder andere in een boek van Yourcenar) vond deze auteur Vlaams (en Nederlands) geen minderwaardige taal!
De minnaar van het hoofdpersonage (de auteur?) was een Vlaming!
Het boek heeft me toch ook gefascineerd omdat de auteur (avant la lettre) rekening houdt met quantumfysika: ze vraagt zich constant af of zij niet in verchillende werelden leeft!
|
