De weduwnaar Siem Van der Velden denkt steeds aan zijn overleden vrouw. Alleen voor zijn hond leeft hij nog. En voor de jacht.
Als hij de kans krijgt zijn zoon van het slechte pad weg te houden komt er een kentering in zijn leven en gaat hij ook meer aandacht besteden aan de vroegere vriendin van zijn vrouw die geregeld voor hem zorgt.
Mooi geschreven, aandoenlijke momenten; het geheel roept een sfeer op van verbondeheid met de natuur, verbondenheid met verleden en toekomst ook. Misschien vinden sommigen de religieuze gevoelens, de jachttaferelen uit de tijd... Mij leek het tijdloos.
|
