De auteur laat de lezer toe om toeschouwer te zijn van wat er op het toneel gebeurt, laat herkenbare dialogen op hem los en gunt diezelfde lezer tegelijkertijd een blik achter de coulissen, zodat je een totaalbeeld krijgt van wat er zich in feite afspeelt. De auteur kan zijn sociale bewogenheid niet verbergen, hij wil dat ook niet. Zijn wens is de lezer een bijna-deelgenoot te laten worden van het verhaal, de lezer een soort spiegel voor te houden zodat er een andere realiteit ontstaat.
De muur van liefde is zodanig geschreven dat het decor en de personages in het boek bijna tastbaar worden. Door middel van verfijnde beschrijvingen laat de auteur ons opmerkzaam worden voor elk klein detail. De ruwe schets van het verhaal- een onmogelijke liefde geplaatst tegen de oost- west- verhoudingen- wordt op deze manier een afgewerkte tekening waarin echter aan de lezer nog genoeg ruimte voor eigen verbeelding wordt overgelaten. De muur van liefde is een boek niet enkel om te lezen maar ook om te beleven.
|
