Met een beetje nostalgie naar vervlogen tijden schrijft Nelly Cautereels herinneringen aan haar grootouders neer. Ze laat deze weer levendig worden als de bladeren op de bomen in de wind. Speels, zoals zij het wilde, zoals zij het aanvoelde in die tijd. Een debuut eenvoudig van taal, maar met de kracht van water. Vloeibaar en vlot zoals in dit voorbeeldgedicht:
Naklank
In de tuin die ik ken
Staan lelies en rozen
En een boom vol noten
Achteraan een perelaar
Nog een handvol bomen
En keurig op een rij, bonte gladiolen
Er liggen blaren die dromen verteren
En schaduwen die met wolken spelen
De tijd heeft in beslag genomen
Sporen uitgewist
Grootvader en kind zijn niet gebleven
Alleen de naklank van woorden
Telt in het aftelrijm.
|
