Het grondmotief wordt ingevuld wanneer liefde en vriendschap uitmonden in een web van illusies, afhankelijkheid en de angst om alleen door het leven te moeten gaan. Hugo Claus gebruikte autobiografische elementen in zijn verhaal: in '47 was hij zelf seizoenarbeider in een suikerfabriek in Noord-Frankrijk. Hieruit haalde hij inspiratie voor zijn verhaal.
De titel, "Suiker", is een directe verwijzing naar de plaats waar het verhaal zich afspeelt, nl in een suikerfabriek. De gestolen suiker van Max en Kilo is een symbool voor geld, voor macht en dominantie. Die we ook terugvinden in de vriendschap tussen Max en Kilo. De titel staat dus ook symbool voor de relatie tussen 2 hoofdpersonages. Suiker is wit, zuiver, rein, het nieuwe. Het is een nieuw begin, wat de wens is van alle hoofdpersonages in het verhaal. Zie op blz. 171: [Malou]: "Wit zou ik willen zijn, Kilo, wit als doopsuiker. Als je mij openbeet, zou ik wit vlees hebben." De zoetheid van suiker is vergelijkbaar met de zoetheid van de liefde, het thema van het stuk. Het stuk toont de weg door stapels stinkende bieten, modder, kou, stoom... tot het sneeuwwitte kristal. Op dezelfde manier laat het de mensen zien, die zich in al dat vuil een weg zoeken naar de zoetheid van de liefde.
Het verhaal is opgedeeld in verschillende taferelen. Elk tafereel begint met een bondige cursief gedrukte situatiebeschrijving. Dialogen tussen de personages vertellen de gebeurtenissen, eventuele handelingen van de personages staan tussen haakjes cursief vermeld.
De handelingen van de personages worden chronologisch verteld, maar er wordt echter in de dialogen constant naar het verleden en de toekomst verwezen, en in welke mate die een invloed hebben op hun de huidige situatie.
De auteur heeft voor deze vertelstijl gekozen om het schril contrast tussen een wereld van illusies en de realiteit, overigens een belangrijk motief in het verhaal, goed weer te geven. De verhalen over het verleden, over de ziekte van Malou en haar relatie met Max, en de verhalen, de dromen over een - al dan niet betere - toekomst zijn compleet verschillend met de onvervalste werkelijkheid.
De lezer heeft geen kennisvoorsprong, hij heeft wel een kennisachterstand. Men wordt voortdurend op het verkeerde been gezet, de objectieve waarheid wordt verzwegen omdat we het verhaal via subjectieve meningen te horen krijgen, en omdat het verhaal een web van leugens is. Het is aan de lezer om de waarheid te ontdekken
Zo blijkt bv de ziekte van Malou later rond abortus te draaien. En dat wraak, ten opzichte haar dode relatie met Max het aanvankelijke motief voor Malou was om iets met Kilo te beginnen.
We kunnen niet spreken van een echte spanningsopbouw en aangezien het een toneel is zonder een objectieve verteller moeten we de karakteristieken van de personages afleiden uit hun handelingen en uit de - subjectieve - getuigenissen van de andere personages. Op deze manier is de lezer meer bij het verhaal betrokken.
In het verhaal wordt 'volkstaal' gehanteerd. De personages spreken tot elkaar in een typisch arbeidersjargon (bv. Zuipen, wijven...)
|
