De titel Cirkelgedichten suggereert de lezer - en zeker de recensent - om de proef op de som te maken. Is er hier sprake van een cirkelstructuur? Berust het bundeltje op ordening en zal het ineen storten zodra die niet wordt bereikt? De dichter maakt het zich niet gemakkelijk: indien zijn bundel deze kwaliteit ontbeert en ontaardt in chaos, is hij als een stuurman op drift.
Cirkelgedichten wijst op coherentie en vervalt niet in herhalingen.
Herinnering is het trefwoord en het centrale thema. Maar zulke algemeenheden zeggen weinig. Liever ga ik uit van een aantal die voor de dichter zelf blijkbaar de functie van sleutelwoorden bezitten: overleven, ritueel, angst, dood. Is dat niet de cirkel? (Over)leven, angst, dood?
Zijn minibundel is vervuld van verlangen naar wat voorbij is en hoop dat het ooit terugkomt. Soms berustend.
In de bundel en soms in eenzelfde gedicht vindt een omslag plaats: en als het licht/het weer wint/van de duisternis.
na jaren samen slapen
na jaren samen slapen
van de nog te helen wonde
gapend
van de nog gapende wonde
helend
schaars
in het amber
in je grijzende haren
nog amper amber
in je schaarse haren
onder mijn huid
huist angst
onder mijn huis
mijnt angst
de dood
is een jager
nooit lost hij zijn prooi
De beelden die van de visuele wereld worden opgeroepen, zijn bijna altijd ingesponnen in een taalweb, dat vooral uit omtrekkende bewegingen bestaat.
Wat de dichter wil zien, is kennelijk iets dat alleen de taal zichtbaar kan maken. De taal schuift zich voor het visuele beeld en valt er niet mee samen.
Voor de dichter is de taal vooral het medium van een innerlijke werkelijkheid (de herinnering) die zich wil meten met de werkelijkheid van het heden en de verbeelde toekomst.
De dood heeft hier een dubbele betekenis heeft. Enerzijds is de dood verbonden met de herinnering, met een heimwee naar iets absoluuts, waarin toen en nu samenvallen. Maar anderzijds is de dood ook verbonden met de zichtbare werkelijkheid, hier de zielloosheid, de doodsheid van dingen en mensen.
Deze bundel markeert naar mijn gevoel het beginpunt van een ontwikkeling die beheerst wordt door het thema van de dood, door het conflict tussen wat voorbij is in de feiten en levendig in de herinnering, door een zichtbare werkelijkheid en een onzichtbaar, maar niet uitgewist herinneringsbeeld.
Dat is gokken.
|
