|
|
Titel:
|
Marraine, herinneringen aan mijn grootmoeder |
|
Auteur:
|
Jessy Maesen |
|
Uitgeverij:
|
Zuid & Noord |
|
Jaar:
|
2004 |
|
ISBN:
|
90 5684 06 9X |
|
Het boek vangt aan met de schets van een familiestamboom, zodat het voor de lezer iets eenvoudiger is om zowel Marraine als de schrijfster te situeren temidden van al die andere ooms en tantes, neven en nichten, die hetzij kortstondig, hetzij iets langer opdraven in dit document. Doorheen de familiale beslommeringen wordt een zo trouw mogelijk beeld geschetst van een vrouw die uitgroeide van verliefde puber tot matriarch. En dat vrouwen vroeger ook al het sterke geslacht waren wordt weer maar eens bewezen. Vrouwen hebben nu eenmaal een incasseringsvermogen waartegen wij, mannen, niet opgewassen zijn. Met wat simpele levenswijsheid en hard werken hielden ze zich kranig, met soms al eens een enkele traan, om daarna met een zucht en een langgerekte ademstoot het leven onverstoord verder te zetten. In een tijd waarin modewoorden als stress en depressie onbekend waren en nog lang niet op elke straathoek een psychotherapeut woonde, bood het leven je weinig andere keuzes dan af en toe te vallen, weer op te staan en onverdroten de weg verder te zetten. De zaken niet te ingewikkeld maken en vooral eenvoud op alle vlakken, zonder al te veel noemenswaardige excessen, een goede middelmaat aanhouden, bleken de formule bij uitstek te zijn om het zo lang mogelijk vol te houden.
|
Reactie:
Op 30/10/2005 reageerde Leen Vandebos met:
Dit boek doet zoveel herinneringen opborrellen aan onze eiegn kindertijd en onze grootmoeder, men voelt weer die warmte die er aanwezig was en zou haast wensen dat die tijd terug zou komen. Een boek met een hart.
|
|
|
Reactie:
Op 18/11/2005 reageerde Hendrik Knaepen met:
Aanvankelijk vreesde ik dat dit boek echt uitsluitend interessant zou kunnen zijn voor familie en eventueel vrienden. Maar al lezende heb ik de indruk gekregen dat dat niet het geval is. Het is immers veel meer geworden dan een biografie van een verder onbekende grootmoeder: het geeft daarnaast een interessante kijk op die nog niet zo lang verleden maar ondertussen toch zo veranderde tijd.
Na het lezen bedacht ik dat dit echt het mooiste (postume) geschenk is dat Marraine (en bij uitbreiding iedere onbekende jan en mie modaal) kan krijgen: een boek over haar leven verdorie! Dat zullen zelfs de meeste omhooggevallen BV's nooit (postuum of niet) krijgen!
Ik vond het dus echt heel goed, een beetje tegen m'n verwachtingen in zelfs.
Nu wat kritiek:
Eerst en vooral: de omslag is niet perfect. De kleurkeuze van de titel is ronduit slecht, en op de kleine uitgeknipte foto staat Marraine te veel naar rechts. Da's mijn fout allemaal natuurlijk, maar als verzachtende omstandigheden wil ik inroepen dat ik het efkes rap en onverwachts tussen de soep en de patatten heb moeten maken op een computer die de mijne niet is.
Ten tweede: hier en daar vond ik nog een foutje dat door de proeflezers blijkbaar niet opgemerkt is. Zo spelt Jessy Maesen de ene keer "diarree" en de andere keer "diaree".
Ten derde: dit is een opmerking die ik nu al bijna bij elk boek van deze auteur gemaakt heb, en elke keer in de wetenschap dat zij er zich toch niets van aantrekt omdat ze het als literair beschouwt of zoiets, maar ik kan mij dus nog steeds ergeren aan de "of nog"-constructies. Ik heb zopas even gezocht, maar vind niet meteen een voorbeeld. Een prototype ervan is: "A of nog B". Waarom schrijft ze dan
niet gewoon "A of B"? Enfin.
Tenslotte nog een klein puntje van kritiek: op de achterflap staan drie citaten met telkens de naam van de geciteerde eronder. Bij Beeckman en Maesen staat er een lege regel tussen deze naam en het citaat, bij Hendrik Knaepen niet. Uiteraard is dat omdat Maesen mijn citaat wil laten opvallen, maar toch. ;-)
Samengevat: ik vond het een heel mooi boek dat m.i. ook voor derden erg boeiend en interessant kan zijn. Als Marraine aan het einde van haar leven ongelijk had (i.v.m. leven na de dood) denk ik dat ze zo fier als een gieter is nu!
|
|
|
Reactie:
Op 19/11/2005 reageerde Philips François met:
Als zoon van "Marraine" kan ik mij niet onthouden van vooringenomen kritiek en deze zou de lezers iets te ongeloofwaardig overkomen.
Ik ben Jessy oprecht dankbaar dat zij er in geslaagd is een ongeletterde, "banale" vrouw te herwaarderen en haar een status heeft gegeven waaraan zij nooit heeft gedacht en waarvan zij zelfs het bestaan niet vermoedde. Moge dit een positieve herwaardering meebrengen voor andere talloze onbaatzuchtige mannen en vrouwen.
Ik ben terecht fier op Jessy, en moge zij zelf ook een beetje van deze fierheid uitstralen.
|
|
|
Reactie:
Op 9/1/2006 reageerde Moens Béatrice met:
ik kan niet zeggen dat het boek slecht is, ik kan ook niet zeggen dat het boek fantastisch was. Marraine was ook mijn grootmoeder,en het beeld dat Jessy toont van marraine strookt niet volledig met de echte marraine. Ik denk dat Jessy Maesen enkel de dingen in Marraine gezien heeft die ze wou zien .
Ook vind ik het heel spijtig dat zij ondanks haar zoekwerk verschillende fouten schrijft wat betreft bepaalde feiten. Zij had zich bij meer mensen moeten informeren over plaatsen en feiten waar ze niet zeker van was.
Al heb ik het boek heel graag gelezen, ik blijf met een onbevredig gevoel zitten. Ik mis iets!
|
|
|
Reactie:
Op 9/1/2006 reageerde Jessy Maesen met:
Iedereen heeft zijn eigen herinnerigen aan een persoon, ervaart die persoon op zijn heel eigen manier. Het meest interessante zou daarom zijn als verschillende mensen hun herinneringen aan iemand zouden opschrijven, zodat die iemand van allerlei kanten wordt belicht (een beetje zoals de vier evangelies elk op hun manier Jezus belichten).
|
|
|
Reactie:
Op 11/3/2006 reageerde Nele met:
Ik zou dit boek graag kopen, maar vind het niet in de boekhandel.
Wie zegt me waar ik het wel vind?
|
|
|
Reactie:
Op 12/3/2006 reageerde anoniem met:
Nele, je kunt in elke boekhandel boeken bestellen: daarvoor hoef je alleen de titel te kennen en het isbn-nummer.
Als je de auteur kent en de uitgeverij gaat het natuurlijk nog vlotter!
Succes!
|
|
|
Reactie:
Op 22/5/2008 reageerde Marie-Louise De Raeymaecker met:
Alles is letterlijk en figuurlijk "op grootmoeders wijze".
Het is een zeer uitzonderlijk bezit, als familiedocument. Ik durf wel zeggen: "een uiterst kostbaar iets" waarop velen jaloers zouden kunnen zijn en misschien ook wel zijn...
Het las als een trein, het wakkerde mijn nieuwsgierigheid steeds verder aan... ik wou alles weten, ik wilde iedereen leren kennen.
Een raar gevoel bezorgde mij de periode van de jaren zestig. Toen was ik, ver op de achtergrond, aanwezig als klasgenote van de schrijfster, zonder bewust te zijn van de betreffende gebeurtenissen...
Technisch zit het zeer overzichtelijk in elkaar: opmerkelijk zijn het begin met "wie is wie" (stamboom) en verder een "namenvocabularium".
Het is een stamboom in verhaalvorm.
Ik vind het heel speciaal dat iemand met haar oma zo'n band kan hebben, en meer dan speciaal vind ik dat iemand alles zo kan verwoorden dat "Marraine" daardoor onsterfelijk is geworden, zowel door haar mooie als door haar kleine kanten.
Voor buitenstaanders is het boek een schitterend geschreven verhaal, heel gedetailleerd, gedrenkt in een aroma van nostalgie.
|
|
|
Reactie:
Op 21/10/2008 reageerde Luis Ruiz Hoyo met:
Ik ben geen familielid,uiteraard, en dus totaal onbevangen. Wij weten allemaal hoe de feiten uit onze kindertijd in een waas van zowel vergetelheid als kinderlijke magie en onwerkelijkheid als moeilijk grijpbare en begrijpbare restanten achterblijven. Wat we door de pen van Jessy zien en horen is een beeld die ze heeft van toen. En alhoewel het geen roman betreft en het onderwerp 'alledaags' en verre van bijzonder(voor niet familieleden of kennissen van Marraine althans) heeft het verhaal mij van de eerste tot de laatste letter geboeid. Ik was er als het ware bij. Ik was daar toen alles gebeurde. Men krijgt zin om die plaatsen en die woningen te bezoeken, om te zien wat er nog rest van je kleurrijke beschrijvingen. Vooral het dorpje Hoxem spreekt tot mijn verbeelding.
Hoe ongelooflijk en dramatisch het leven toch kan zijn, Jessy. Eerst lijkt je opa in Frankrijk gestorven te zijn, dan gebeurt het mirakel: hij leeft nog zoals je oma steeds gedacht heeft, om dan kort erna te overlijden bij een banaal ongeval dat misschien niet was gebeurd als de collega van je opa geen feestje had gehouden op die bewuste zondag voor de tragische feiten.
Maar dat is het leven ten gronde: een langgerekt drama vol onvoorzienbare gebeurtenissen.
|
|
|
|
|
